KAZMAK
Şiir: Seamus Heaney
Çeviri: Kadri Yamaç
Parmaklarımın arasında duruyor
Silahım olan, küçük bir kalem.
Muntazam bir hışırtı sesi penceremin altında
Bel girerken çakıllı toprağa:
Babam kazıyor. Ben bakıyorum
Çiçek tarhları arasında kıçından akan terle
Çöküp kalkar yirmi yıldan beri
Patatesler yatakları arasında ahenkle
Kazdığı bu yerde.
Koca çizmesini bastırıp küreğin sapına
Dayayıp dizine kaldırıyor azimle.
Toplarken avuçlarımızda sertliğini sevdiğimiz
Yeni patatesleri yaymak için
Üst kısımları kökten söküp
Parlak ucunu gömüyordu derine.
Tanrı aşkına bu yaşlı adam da tıpkı
Kendi yaşlı babası gibi,
Kullanıyordu küreği.
Büyükbabam bir günde daha fazla turba keserdi
Diğer adamlardan Toner bataklığındaki
Bir keresinde ona şişede süt götürmüştüm
Ağzı özensizce kağıtla kapalı
İçmek için doğruldu sonra hemen çöktü
Düzgünce kesip dilimleyerek çimi
Kaldırıp omzu üzerinden
İyi bir turba için, derine
Daha derine kazıyordu.
Çürümüş patateslerin bayat kokusu
Islak turbanın vıcık vıcık sesi
Ve hoyrat kesilmiş bir kenar
Kafamda uyananan canlı köklerle.
Ama küreğim yok bu adamlar gibi olamam.
Küçük bir kalemim var
Parmaklarımın arasında
Kazacağım onunla.
