Kadri Yamaç: Şiirle Gelen sır; sayfa 157
KEREM VARMIŞ ASLI YOKMUŞ
Saçlarını tarıyor ayna karşısında bir Kerem hayali
Aslı olsam diyor, bir düğüm boğazında,
belki ölmek yaraşır bana
Uğruna diyor ah
bir tanrıça edasıyla içimi yakan
bir prens diyor ah kalbimi çalan
Eziliyor, bilinci kaybolur gibi sanki gece gelirken
Aslı’nın elbiselerini giyiyor yakası kırmızı eteklerinde çiçekler
Cennetin müjdesi diyor kapıyı çalan tunçtan heykelin aksi
Yüreği genişliyor, gerisini bilmiyor
Kırmızı elbiseyle uyanıyor sabah hemen yeşili giyiyor
Keremin sesi yankılanıyor ormanın derinlerinden
Sevgilim diyor, neredesin gelsene artık devşir kendini
Kapı yavaşça açılırken gölgesi, içerde Venüs uyanıyor
Belki Mecnun ne fark eder, Afrodit’in çağrısı
Dağların göklerin ve yıldızların ötesinden
Sarılıp kokluyor, açan nazlı bir tomurcuğum, sarıl al
Mor bir halı seriliyor ayaklarına tam o anda ama nafile
Kanatları eriyince halsiz, umut yatağında tükenen rüya
